پسری دارم دو ساله و باهوش که از یک سالگی شروع به حرف...

باسلام . نگرانی شما برادرگرامی در مورد وضعیت فرزندتان کاملا طبیعی است ،لازم است بدانید که ترس بعضی از کودکان با توجه به مقطع سنی آنها ، ترس بجایی است که در محدوده ی سنی 2 تا 3 سال کاملا طبیعی است. و با مرور زمان خودبه خود رفع می شود و نیاز به درمان خاصی نیست و در برخی موارد نیز ترس شدید و مفرط از یک شیء یا رویداد خاص یا ترس مفرط از پیش بینی مواجه شدن با آن شیء یا رویداد خاص ممکن است کودک را مبتلا به اختلال هراس خاص کند . این ترس ها مداوم و ناسازگارند ، به اجتناب از شی ترسناک منجر شده و باعث می شوند کودک ترس خود را غیر قابل کنترل بداند . چنین ترسی اغراق آمیز است ولی از نظر کودکان افراطی و ناموجه نیست . اما تشخیص هراس خاص زمانی مطرح می شود که ترس کودک حداقل 6 ماه طول بکشد . با این حال شما اگر تشخیص داده اید که ترس او این مدت بیشتر طول کشیده است و و بسیار افراطی میباشد می توانید یا با مراجعه به روانشناس او را با پزشک بیشتر آشنا کنید و یا خودتان به تدریج او را به محرک های شبیه پزشک و بیمارستان روبرو کنید. مثلا اول لازم است با عکس پزشک، خریدن وسایل خاص پزشکی کودکان برای او، نزدیک کردن تدریجی او به کلینیک های پزشکی و ... او را با این محیط ها بیشتر آشنا کنید. در غیر این صورت نمی توان در مورد کودک شما تشخیص اختلال هراس داد و ممکن است پس از طی مدتی به حالت طبیعی بازگردد و احتمالا لکنت زبان ایجاد شده نیز به دنبال این ترس ایجاد شده و خود به خود برطرف گردد اما توصیه ی من این است که در اسرع وقت برای جلوگیری از مزمن شدن آن و تبدیل ترس فرزندتان به ترس آسیب شناختی و لکنت زبان ایشان و جلوگیری از عواقب آن به یک روانشناس بالینی مراجعه فرمایید . لکنت زبان در بین کودکان رواج بسیاری دارد . و بیشتر در سنین 2 تا 5 سالگی رخ می دهد . و احتمالا مشاهده کرده اید کودکانی که لکنت دارند در مواقع استرس زا ، با حضور دیگران و به ویژه هنگامی که در برابر افراد بیگانه قرار می گیرند وضع دشوارتری پیدا می کنند ولی وقتی که تنها هستند یا وضعیت روانی آرامی دارند و یا هنگامی که آواز می خوانند و در بعضی موارد وقتی به شدت عصبانی هستند ممکن است اشکالی در تکلم نداشته باشند. بسیاری از کودکانی که دچار لکنت زبان شده اند مشکلات هیجانی ، عاطفی و اضطراب دارند و ممکن است در بررسی منظومه ی خانواده مشکل روابط وجود داشته باشد. برای درمان لکنت زبانی که به علت اضطراب و ناراحتی های کودک به وجود می آید لازم است به کودک و نوع ارتباطی که با او وجود دارد توجه کرد . درک کشمکش های درونی و بیرونی کودک و اصلاح رابطه ی خانواده با او اولین گام برای کمک به کودک است. وقتی بچه ها سعی کنند لکنت نداشته باشند ، لکنت آنها بیشتر می شود و هر وقت بپذیرند که لکنت دارند ، لکنت آنها کاهش می یابد پس در برابر صحبت های فرزندتان شنونده ی خوبی باشید و کم حوصلگی نشان ندهید. با حرکات چهره تان در برابر لکنت او ناراحتی نشان ندهید. با پسرتان آرام حرف بزنید ولی به او نگویید "آرام حرف بزن " همانقدر که با دیگران و قبلا با او حرف می زدید الآن نیز با او صحبت کنید و او را حذف نکنید. مسئولیت اجتماعی به او بدهید و برای حرف زدن در مهمانی مثل دیگران با او برخورد کنید و به جای او حرف نزنید. تعارضات خانوادگی بین خود و همسرتان یا خواهر و برادرهایش را شناسایی و کاهش دهید. به او دائم نگویید مشکلی نداری آنچه کودک از آن می ترسد را شناسایی وسعی در رفع آنها داشته باشید. روی نقاط مثبت کودکتان تاکید کنید تا باعث افزایش اعتماد به نفس او شود . و در نهایت توصیه ی من این است که سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید زیرا اضطرابی که شما دارید اثر مستقیمی روی حالات فرزندتان دارد و مشکل او را حادتر خواهد کرد. موفق باشید.